4 maanden in de USA!!

Hey y'all!

Tja, daar ben ik weer! Ik zit nu alweer ruim 4 maanden in Amerika, de tijd vliegt!! In dit verslag zal ik jullie weer een beeld geven over mijn ervaringen.
Donderdag was het thanksgiving! Thanksgiving (day) stamt uit 1621. De pelgrims hadden dat jaar een hele slechte oogst, en de indianen hebben hen toen geholpen. De zomer na de oogst, hadden de pelgrims een feest, waarbij ze onder anderen de Indianen en God wilden bedanken. (Dit is een deeltje van het verhaal, het kan zijn dat ik ook ergens wat fout zeg). Zo, jullie hebben jullie dagelijkse geschiedenis-lesje weer gehad! Terug naar donderdag. De hele dag heeft de hele familie in de keuken gestaan, door heel veel eten - biscuits, kalkoen (natuurlijk, 26 pond), ham, maïs, bonen, allemaal toetjes, taartjes en puddingen, broodjes, cranberry moes, en ga zo maar door - klaar te maken. Ook ik heb niet stilgezeten. Af en toe geholpen met koken, het huis schoon gemaakt, Marietta knuffels gegeven, omdat ze -nogal- gestresst was (ze schreeuwde het hele huis door, het verbaasde me dat de buren van 100 meter verderop, de politie niet hebben gebeld en de ruiten zijn geknapt!) en ten slotte met Lindsey pepernoten gebakken! Zoals ik vorige keer al had verteld, had ik van het thuisfront een pakketje gekregen, met onder andere speculaaskruiden. Lindsey en ik hebben daarmee pepernoten gebakken. We hadden voor de eerste lading pepernoten de pepernoten te groot gemaakt (zeg maar gerust véél te groot), maar uiteindelijk zijn ze allemaal heerlijk geworden!! Die middag hebben we met de hele familie en wat anderen heerlijk gegeten en onze buikjes flink rond gegeten. De kalkoen vond ik erg naar kip smaken., maar dan veel droger. Ik vond het echt super leuk om zo met z'n allen Thanksgiving te vieren!!

Dezelfde dag, zijn we rond 18:00 uur naar Jacksonville (een grote stad) gereden. Het was tijd voor Black Friday! Die dag zijn heel veel winkels 's nachts open, waarbij de kortingen heel hoog oplopen! We zijn eerst naar Walmart gegaan. De Walmart in Jacksonville is al jaren lang de drukst bezochte Walmart in de wereld (ja echt! En er zijn er wel wat! Als ik Wikipedia mag geloven, 8970 Walmart's wereldwijd). Het was echt té erg! O-ve-ral zijn mensen! Ieder product wordt vanaf een bepaalde tijd beschikbaar gesteld (tot die tijd kan je het product niet kopen) en dan bijvoorbeeld om 20:00 worden de plastic lintjes kapotgesneden en stormt iedereen op het product af. Uren moeten mensen in de rij staan voor een product, want op = op. Op dat moment, lijken de Amerikanen net een stel kleutertjes: iedereen duwt elkaar weg om maar zo snel mogelijk dat product in handen te krijgen. (Marietta heeft er nog schaafwonden van over) Soms gebruiken mensen er zelfs pepperspray of een taser (elektrische schok) bij. Wat een ervaring!! Om 3 uur 's nachts, na 9 uur shoppen, hebben we goed inkopen gedaan! Ik heb 143 dollar uitgegeven en 312 dollar bespaard! 3 truien halen, 1 betalen, en een mooie jas van 250 dollar, naar 69 dollar. Goede deal, toch?

Die zondag (25 november) was het dan zover: mijn/onze verjaardag! We zijn toen met de hele familie naar de film geweest en heb ik hen getrakteerd op avondeten bij 'Outback Steakhouse'. Mmmmm! Toen ik thuiskwam, had ik al veel felicitaties. Vanwege het tijdsverschil. Als het bij jullie 12 uur 's nachts is, is het bij mij nog 6 uur 's avonds. De eerste keer dat onze verjaardag 30 uur duurde dus!! :)
Het was heel gek en eerlijk gezegd ook wel verdrietig om onze verjaardag te vieren zonder Joep, en familie en vrienden uit Nederland. Desondanks heb ik een leuke dag gehad. Nadat we de kerk uit kwamen, heb ik met veel mensen geskyped en gesproken. Aan het eind van de middag kreeg ik een Happy Birthday taart en gingen ze allemaal voor me zingen. Er zat natuurlijk wel een addertje onder het gras: de kaarsjes die ik uitblies, waren kaarsjes die uit zichzelf weer aan gaan. Na bijna flauwgevallen zijn van al dat blazen, kwam Marietta schaterend naar me toe om te zeggen dat het nep kaarsjes waren!! :)
Verder heb ik van de familie een mooie gele trui van Chaps gekregen, en was het nog best gezellig. Ik wil jullie ook allemaal bedanken voor de lieve verjaardag wensen en volgend jaar ben ik gewoon weer thuis!

Het is een leuke, hectische vakantie-week geweest, waarin ik weer veel Amerikaanse tradities heb beleefd.

En nu over track (hardlopen). Ik heb elke dag na school track, behalve vrijdag, en woensdag hebben we elke week een wedstrijd (we krijgen eerder vrij van school, mij hoor je niet klagen!). Waar ik heel erg van baal, is dat ik shin splints heb. Dat houdt in dat ik na gerend of gelopen te hebben, ongelofelijke pijn in m'n schenen heb. Het voelt een beetje alsof ze gebroken zijn, het doet heel erg pijn. Dit is waarschijnlijk gekomen, omdat ik niet gewend ben veel hard te lopen, en ik in één keer een omslag maak naar elke dag bijna twee uur sprint- en hardloop training. Bovendien kan het ook komen door de manier hoe je je voeten op de grond zet. Ik kan de pijn verminderen door ijs op m'n schenen te doen, en goed rust te nemen (wat vrij moeilijk is, met 4 trainingen per week). Maar soms moet je gewoon op je tanden bijten en doorgaan! De eerste track wedstrijd is alweer meer dan een week geleden. Ik moest een 300 meter en een 500 meter sprinten. We begonnen met 500, wat ik rende in 1.27 (1 minuut 27). Niet super snel of zo, maar ik had tenminste alles gegeven. Een kleine 5 minuten daarna, moest ik alweer de 300 rennen. M'n schenen deden erg pijn en ik was nog buiten adem van de 500, maar de 300 rende ik in 46 seconden. Ik was redelijk tevreden. De woensdag daarna had ik een andere wedstrijd, het was weer hetzelfde liedje: 300 en 500, beginnen met de 500 en daarna de 300. Ik rende de 500 in 1.30 en de 300 in 44 seconden.
Vanaf nu, ga ik me vooral concentreren op de 300 meter sprint. Om je te kwalificeren voor de staat kampioenschap (iedereen's droom) moet ik 37 seconden rennen, ik moet dan nog wel goed m'n best doen, maar ik ga het in ieder geval proberen. Wordt vervolgd!

De laatste tijd heb ik het steeds drukker. Ik kom meestal tussen 17:00 en 17:30 uur thuis van school, door track. Verder kom ik altijd laat thuis na de wedstrijd woensdag en ga ik dinsdag en vrijdag naar de basketball games van onze school. Ik vind het heel leuk om zoveel activiteiten te doen, en niet stil te zitten. Hierdoor heb ik wel minder tijd om met jullie te skypen en de blogs te schrijven, maar ik probeer tijd te maken. Verder is school nog steeds leuk en ga ik vaak gezellig met Eddie naar de winkel, boodschapjes doen. Via Facebook en Twitter heb ik meegekregen dat het sneeuwt in Nederland? Hahaahah (ik hou niet van sneeuw en kou). Ik zit hier nog lekker in m'n korte broek en shirt met korte mouwen, terwijl het buiten soms 25 graden is! (Jaloers??) Helaas zal de temperatuur rond deze tijd erg gaan dalen, dus moet ik er nu nog maar van genieten.

Rond de kerstvakantie (20 december) heeft Bryce, mijn gehandicapte gastbroertje een operatie aan z'n knie in Philadelphia. Voor de mensen die het nog niet weten, hij heeft een zeer ernstig auto ongeluk gehad toen hij 3 was, waardoor hij niet kan lopen, geen 'druk' kan zetten bij het toiletteren (hierdoor moet hij 2 uur per dag op de wc zitten). Bovendien kan hij nauwelijks praten en is hij mentaal beschadigd, z'n geheugen is erg aangetast, vooral z'n korte termijn geheugen. Hierdoor kan hij je 100 keer achter elkaar roepen, omdat hij dan vergeet dat hij je al heeft geroepen.
We gaan met z'n allen naar Philadelphia voor zijn operatie aan z'n knie. Bovendien gaan we dan ook naar New York!! Ik weet dat de reden zelf niet zo leuk is, maar het is geen enge operatie en ik kijk er erg naar uit om te lopen tussen de wolkenkrabbers en de gele taxi's! Hier zal ik dan ook in het volgend verslag uitgebreid over vertellen!! :)

Ik spreek jullie later!!

Liefs,
Sjors