The American way of life

Hey y'all,
Ik heb inmiddels alweer meer dan twee weken school gehad en ik heb het hier heel erg naar mijn zin. Mijn vakken zijn niet al te moeilijk en het niveau is veel lager dan in Nederland. Het is alleen wel zo dat je bij een 8,5 of lager op je toetsen of examens niet geslaagd bent. Je moet dus meer antwoorden goed hebben om een goed cijfer te hebben. Alleen Wiskunde vind ik wel moeilijk, omdat het niet te vergelijken is met de wiskunde die ik in Nederland heb gehad, dus is alles nieuw voor mij.
Mijn cijfers tot nu toe zijn: een 10 voor Foods, een 10 voor Marketing en 2 10'en en een 9.3 voor wiskunde. Voor gym krijg je pas later een cijfer.

Mijn dagen zijn meestal in een vast routine. Om 5:35 word ik wakker gemaakt door het geschreeuw van Eddie of Marietta (gastouders) omdat Spencer wakker moet worden en uit bed moet stappen. Hij luistert hier duidelijk niet naar, dus ik word hier klaarwakker van. Geschreeuw, licht aan en je hoeft van mij niet meer te verwachten dat ik nog slaap. In Nederland ging het anders. Meestal liep Joep of mama naar me toe om me heel lief en rustig wakker te maken. Maar hier breken bijna de ruiten als Spencer wakker gemaakt moet worden. Als hij eindelijk wakker is, mag ik nog lekker drie kwartier in bed liggen of mijn toetsstof inkijken voor die dag. Al mijn gastbroertjes gaan naar seminary, elke ochtend naar de kerk om daar alles te leren over de kerk en het boek van de mormonen. Ik heb dat een dag gedaan, maar vond het al moeilijk om 1 dag vol te houden, dus doe dat niet meer. Als ik opgestaan ben, neem ik een douche, maak boterhammetjes voor school en eet snel wat ontbijt. Op school heb ik elke dag dezelfde vakken. In mijn vorige verslag had ik gezegd dat het allemaal heel leuk en handig is, maar soms is het wel een beetje saai, iedereen elke dag zien. Verder zie ik dus ook niemand, buiten mijn klassen. Dit is omdat ook mijn lunchpauze is verdeeld in 4 groepen. Tijdens de lunch heb ik nu een vast groepje mensen, waar ik het goed mee kan vinden en me op mijn gemak voel. In de lunchpauze Whats'app ik mama en Pukkie meestal even wat ik aan het eten ben, of welkecijfers ik heb teruggekregen.
Als ik vrij van school ben, lop ik naar de auto toe om daar opgehaald te worden door Bryce (mijn gastbroertje) en Norma, de verpleegkundige van Bryce. Ik bewonder Norma enorm, omdat ze de hele dag met Bryce meeloopt in de school en de lessen mee volgt, om Bryce te helpen e te ondersteunen. Verder is Norma de hele dag bij ons thuis, om Bryce te helpen met zijn huiswerk. Ze is 65, maar gedraagt zich als een 20-jarige!
De laatste dagen vind ik het heerlijk om even te lopen met Landon (andere gastbroertje) of in mijn eentje. Lekker muziek in mijn oren, even hardlopen, genieten van het heerlijke weer en van de natuur. Om ons heen is overal weiland en boerderij, dus ik kan ervan genieten om te lopen tussen de soja bonen, tabak planten en maisvelden. Er is alleen een minder leuk ding: overal waar je hier loopt, moet je oppassen voor slangen. In de achtertuin heb ik er al een gedood, ik heb er een gedood in de kerk (ja echt, er was een slang in de kerk!) en je moet op je hoede zijn waar je loopt, want ze zijn overal! Na gelopen te hebben, gaan we meestal eten, wat niet zo heel veel voorstelt. Soms een pizza, of noedels, of spaghetti. Het is vooral makkelijk, want we eten niet samen. Iedereen is altijd in de weer. Na de snelle hap, ga ik aan school werken als ik een toets heb of huiswerk, of ik ga naar Niki. Niki's oma en opa wonen ongeveer naast ons en hebben een heel mooi zwembad waar we in gaan zwemmen, of we gaan de paarden voeren. Zondag ben ik naar Shane, een vriend van Spencer gegaan, om daar voor het eerst met een geweer te schieten. Het was machtig!

Het valt me op dat alles hier wel echt anders is. Als je gaat winkelen, ga je meestal naar 1 hele grote winkel of mall en koop je daar alles. Niet zoals in Nederland dat je verschillende winkeltjes in loopt, want de meeste winkels hebben zo'n groot assortiment dat je alles wel in die ene winkel kan vinden. De electriciteitsdraden zijn hier heel ouderwets, je ziet ze overal langs de weg. Verder hebben de straten geen straatlantaarns, want wie rijdt er nou op een weg in een dorp/gat waar zo'n 200 mensen wonen? In ieder geval niet genoeg mensen om straatlantaarns aan de weg te plaatsen. Verder geven mensen hier veel geld uit. Lunch voor 7 euro? geen probleem voor de meesten. Ik hou het bij een salade voor 2,25 of American cookies voor een dollar.

Na een dag wakker geschreeuwd te worden, naar school te gaan, hardlopen, eten en huiswerk maken ben ik kapot en ga ik lekker in bed liggen. Ik val meestal meteen in slaap. De volgende dag begint weer van voor af aan, volgens de vaste routine.. :)

Nog steeds ben ik hier aan het genieten. Genieten van het weer, van de scholieren die me allemaal aanspreken, van de meeste vakken, van mijn toetscijfers en van al de leuke dingen die ik hier doe. Ik voel me nu echt al wat minder 'nieuw'. Ik ben nu gewoon een high school scholier, en niet meer een vakantieganger in de USA. Maar ik geniet hier nog elke dag, alsof het mijn laatste vakantie dag is!

Bye bye!