Hoogte- en (wat) dieptepunten in de USA

Hey y'all!!

Zet je schrap, want hier ben ik weer met een gloednieuwe blog! :)
Ik kan bijna niet geloven dat ik er al 10 weken ben!
De laatste weken hebben heel veel hoogte- en wat dieptepunten gehad.
Ik zal eerst beginnen met de dieptepunten, zodat je na dit berichtje (hopelijk) blij eindigt bij m'n hoogtepunten!

De laatste tijd vind ik het wel wat saaier worden. Elke dag is het zelfde. Elke ochtend zelfde tijd opstaan, elke dag heb ik dezelfde lessen, dus daar zit bovendien ook niet zo veel variatie in. Verder ben ik eigenlijk de hele dag na school thuis. Vaak tv kijken, huiswerk maken of skypen met het thuisfront. Doordat het nog wel warm is, maar wel veel regent, loop ik ook niet meer echt hard. Gelukkig heb ik die beweging ook niet echt nodig, omdat ik met PE (Physical Education, a.k.a. gym) al een heel aantal kilometers per dag ren, tientallen push-up's en sit-up's doe en ga zo maar door. Verder vind ik het gewoon heel jammer dat Spencer niet echt zo is als ik had verwacht. Hij is niet zo enthousiast. Als ik hem gedag zeg, mompelt hij wat (of negeert me) en hij is al-tijd weg. Hij nodigt me ook niet echt uit om ergens mee naar toe te gaan, begint nooit een gesprek met me en als we een gesprek hebben, is het altijd een kort gesprek. Als ik dan vraag of ik met hem mee ergens heen kan gaan, zegt hij "maakt me niet uit". Niet een "ja, gezellig!". Dat mis ik wel een beetje, misschien ook omdat iedereen thuis in Nederland altijd veel enthousiaster is en meedenkend. Ik heb wel gewoon gemerkt dat ik het hem gewoon moet vragen. In het begin vond ik het heel moeilijk om iets te vragen, maar de laatste dagen vraag ik gewoon aan Spencer of ik mee kan gaan, waardoor ik nu wat vaker weer wat leuke dingen doe met Spencer. Bovendien heb ik wel wat meer heimwee. Ik lig nou echt niet elke dag te janken in mijn bedje, maar ik merk dat ik gewoon meer bezig ben met Nederland. Misschien komt dit ook omdat alles hier gewoon begint te wennen en het hierdoor pas echt door begint te dringen dat ik hier een heel jaar ben. Hopelijk kom ik er snel bovenop! Nou, genoeg dieptepunten, nu op naar de hoogtepunten! :)

Op school gaat het echt super. De docenten waarderen me, scholieren zijn nog steeds heel enthousiast en m'n cijfers zijn super. Het kan eigenlijk niet beter gaan op school. Morgen gaan we voor het eerst beginnen met eten koken in 'Foods', Chef Sjors gaat American Chocolate Chip Cookies maken. Blijer kan je me niet maken, die zijn echt zo goddelijk hier! Mijn cijfers voor school zijn alleen maar 97, 98 en 99 (van de 100)! Als ik op school tussen de lessen door naar m'n lokaal ga, zijn er altijd wel een aantal mensen die helemaal enthousiast m'n naam roepen. Ik ben nog steeds een interessant object voor die Amerikanen). Ik heb het natuurlijk ook weer voor mekaar gekregen om 4 meiden te hebben die me af en aan stalken op m'n telefoon, word er soms wel een beetje gek van. Een beetje minnetjes is het feit dat het (zacht gezegd) niet moeder's mooiste meisjes zijn. Uhhum. Bovendien heb ik leuke klasgenoten in al m'n klassen en vooral bij wiskunde, zijn het allemaal klasgenoten waar je veel mee kan lachen. ik vind het wel nog best moeilijk om met iemand af te spreken na schooltijd, vooral omdat veel mensen vaak niet kunnen en ik het moeilijk vind om dat aan mensen te vragen. Verder kan ik me nog steeds prima vermaken om het accent van m'n docenten. Vervolgens kunnen mijn klasgenoten zich weer vermaken om het feit hoe ik ze imiteer! (En nee Mams, je hoeft je geen zorgen te maken, ik doe het op een leuke manier en de docenten kunnen er ook om lachen haha)
Ik moet jullie ook even vertellen over het dansen. Eddie, mijn gastvader heeft geregeld dat ik iedere woensdag een uurtje dans bij 'Jennifer's school of Dance'. Het is echt super leuk en een nieuwe ervaring! Het niveau is wel zo'n 695482 keer lager dan in Nederland, maar daardoor kan ik wel wat meer lol hebben. De dansdocent is een boom van een man, die super goed kan dansen, echt een toffe gast. Ik kijk nu alweer uit om woensdag weer naar dansen te gaan.
Ieder weekend komt Lindsey thuis, omdat ze doordeweeks in Raleigh (hoofdstad van North Carolina, ongeveer anderhalf uur rijden van Deep Run) verblijft vanwege haar studie. Ik kan de hele week uitkijken om haar weer te zien. Ze is heel leuk, grappig, gezellig en precies het tegenovergestelde van Spencer. Net wat ik nodig heb, een lekkere boost energie en vooral veel lachen. Ik kijk er nu alweer naar uit om haar vrijdag weer te zien! :)
Deze week hebben we op school 'homecoming week'. Homecoming is een belangrijke thuiswedstrijd van Football, waarbij de hele school komt kijken. Dit is maar eens per jaar, dus er is altijd een heel spektakel omheen, zoals de verkiezing voor de 'homecoming Queen', mooiste meisje van de school. Ja, het is echt zo, dat je dan overal in school affiches en reclame hebt om op diegene te stemmen. Net als in een film! Verder hebben we elke dag deze week een dress-code. Vandaag (maandag) was iedereen in camouflage, morgen is iedereen helemaal in het zwart. Woensdag is Flip Flop dag, waarbij jongens als meisjes gekleed worden en meisjes als jongens. Ik kom woensdag dus met een jurk de school in, wordt lachen! Donderdag is de dress-code als een nerd en vrijdag, de dag van de homecoming game, moet iedereen blauw en wit dragen, de kleuren van de school. Ik vind het een super leuk idee en de sfeer op school is door homecoming gelijk ook leuker!!
Ten slotte kan ik jullie ook wel mededelen, ik ben wat aangekomen. Ik geniet wel van het eten hier, hoewel ik wel echt oplet en al dat patat me wel de neus uit kan komen soms. Denk nou niet dat ik nu gelijk een vetzak ben met onderkin, obesitas en een bierbuik van 482 kilo, dat ook weer niet. Bovendien zal het nooit een BIERbuik worden, omdat alcohol drinken er hier niet in zit. Veel problemen heb ik hier niet mee! :)

Verder heb ik ook wat kleine, witjes en watjes te vertellen.

- toen ik in McDonald's was vorige week, zag ik een vrouw. Nou, het was eigenlijk niet echt een vrouw, het was meer kont. Ik heb nog nooit zo'n groot, flubberig achterwerk gezien. Ik denk dat die kont wel 2 bij 2 was! Ik weet niet of je ooit die film Norbit van Eddie Murphy hebt gezien, nou, zo zag het er ongeveer uit. Op dat moment werd weer even bevestigd dat ik toch écht in Amerika ben!
- Norma, de verpleegster van Bryce, mijn gastbroertje, is heel uitgesproken in haar emoties. Het is een vrij dikke, zwarte vrouw, met grijze krulletjes en is rond de 65. Toen Norma en ik een aantal dagen geleden 'Sweet Tea' dronken, vond ze het zo lekker, dat ze het uitschreeuwde van geluk, ging dansen en het volume in de auto op MAX zette. Het was hi-la-risch, ik heb nog nooit zo gelachen.
- de kleuren van onze scholen zijn blauw en wit. Er is één moeder van een van de jongens uit het football team, haar naam is 'mama Blue'. Ik weet niet haar echte naam, maar dat komt doordat iedereen haar ook mama Blue noemt. Ze heeft totaal niks met de coaches of football spelers te maken, ze is gewoon een (zeer enthousiaste) supporter. Ze voeld zich dan wel geneigd om ook mee handjes te schudden na de wedstrijd, haar haar altijd knal en dan ook knal blauw te verven. Bovendien als ze het niet mee eens is met de scheidsrechter, rent ze het veld op en scheldt ze de scheidsrechter uit voor van alles, maar dan wel op een gepaste manier. Ze is in de hele school een soort mascotte geworden van ons football team!